کولر گازی گونه‌ای دستگاه تهویه است که به کمک سیکل تبرید تراکمی، گرما را از اتاق گرفته و آن را در خارج اتاق دفع می‌کند. در برخی دستگاه‌ها امکان معکوس کردن این سیکل یا چرخه وجود داشته و می‌توان کولر را تبدیل به پمپ حرارتی (به انگلیسی: Heat Pump) کرد و در فصل زمستان از آن برای گرمایش استفاده کرد.

هر دستگاه کولر گازی از چهار جزء اصلی کمپرسور، کندانسور، اواپراتور و شیر انبساط یا لوله مویین تشکیل می‌شود.

در کولر گازی از گازهای مخصوص تبرید، که به آن مبرد می‌گویند، استفاده می‌شود. برخی از مبردهای پرکاربرد شامل R-22 یا R-134a یا R-404 هستند.

کولر گازی توسط ویلیس کریر در سال ۱۹۰۲ میلادی اختراع شد.

برخی کولرهای گازی حاوی واحدی به نام «اینورتر» هستند. «اینورتر درایو» ها یا «درایوهای فرکانس متغیر»، تجهیزاتی هستند که امکان تغییر و تنظیم فرکانس برق ورودی به موتورهای الکتریکی و در نتیجه تنظیم دور و سرعت آنها را فراهم می‌کنند. با تغییر سرعت و دور موتورهای الکتریکی، می‌توان ظرفیت کمپرسور را بسته به نیاز و شرایط تغییر داد. به این طریق زمانی که بار حرارتی در حداکثر نیست، می‌توان دور موتور را کاهش داده و در مصرف انرژی صرفه جویی کرد.